Samengevat is deze kreet een weergave van hoe ik het heb ervaren te midden van de biblebelt waar ik opgegroeid ben. Waar het gros van de mensen een veilige jeugd leek te hebben, hing ik vanaf mijn 14e rond op de straten tussen alle kerken, om daar te blowen en drinken.
Mijn denkvermogen gebruikte ik toen nog voornamelijk om het schoolsysteem te saboteren, ik vond het moeilijk om te denken aan de langere termijn. Voor mij was God passief en christenen om me heen zag ik als mensen die bepaalde pillen hadden gebruikt. God positief ervaren zag ik dus als de werking van drugs met een vredig, gelukzalig gevoel als gevolg. Bij mij sloegen deze ‘pilletjes’ niet in, dus ik ging mijn eigen weg, op zoek naar andere pijnstillers.
Inmiddels ben ik ruim twee keer zo oud. Op dit moment werk ik als onderzoeksassistente bij het kennisinstituut Christelijke GGZ van Eleos en De Hoop, daarnaast ben ik bezig met het leiden van herstelgroepen. Sinds een aantal jaar ben ik betrokken bij het godsbeeldenonderzoek en help ik mee met de dataverzameling.
Dit onderzoek raakt mij persoonlijk. Ik ben namelijk altijd – ook toen ik diep onder invloed was – blijven geloven dat God bestaat. Dat ik met mijn verslavingsgevoeligheid en ongedisciplineerde basis toch een hbo opleiding af heb kunnen ronden, is voor mij best bijzonder. Wat vooral aan veel verandering onderhevig is geweest, dat is mijn godsbeeld. Want hoe is God? Is Hij passief, streng, meedogenloos, trouw, liefdevol of begaan? Waarvan hangt dat af? En waarom beleeft de één het zo verschillend ten op zichtte van een ander?
Mijn gedachtes speelden vaak met deze vraag: ‘God is onmisbaar in mijn leven, maar waar was Hij eigenlijk toen ik me als kind en jongvolwassene aan mijn lot overgelaten heb gevoeld?’ Soms hebben niet-christenen een positiever godsbeeld dan ikzelf. Hoe dan ook helpt het mij om te toetsen in hoeverre mijn godsbeeld gekleurd is door belevingen (in therapietaal: schema’s en modi) vanuit vroeger. En ook om te horen hoe andere mensen Hem zien en om (opnieuw) te blijven ontdekken wat er in de Bijbel staat. In contact hierover blijven en zo veel mogelijk uitspreken (of uitschreeuwen) naar God helpt mij ook. Ik zie dingen af en toe door een bril met gebroken glazen. Toch lukt het me om steeds vaker een bril op te zetten met glazen die het zicht wat minder vervormen.
We onderzoeken vanuit het Kicg verbanden tussen persoonlijkheid, godsbeeld, hechting en schema’s in het kader van wetenschappelijk onderzoek naar psyche en geloof. De dataverzameling voor het onderzoek vergt soms enige uithoudingsvermogen en precisie van zowel mij als de andere hoofdonderzoekers. Maar mijn persoonlijke ervaringen, het belang en de bewogenheid voor dit onderzoeksonderwerp maken dat ik het betekenisvol vind om hieraan mee te werken.
Hey Elice,
Ik dank God, die mijn beeld van Hem zo veranderd heeft dat Hij je zo bewaard heeft ondanks alle ellende en leegte waar je doorheen bent gegaan.
Ik zelf heb op een andere manier een hele reis gemaakt rondom dit thema. In 2017 heb ik een documentaire film gemaakt: de zoon & de Vader over mijn zoektocht naar God en de connectie met Hem als Vader, die ik vanwege de scheiding van mijn ouders heel lang niet heb kunnen ervaren. Eind 2017 raakte ik in een zware crisis, ik leek God helemaal kwijt te zijn, dat duurde meer dan 3 jaar tot de Heilige Geest met pasen dit jaar mijn hart weer vervulde en God mede via eleos herstel begon te bieden. Ik merk nu weer dat Hij bij me is en me leidt ook al is het nog steeds niet altijd makkelijk en soms zwaar naar. Ik wens je het aller beste in jouw zoektocht en relatie met God. Hij is een lieve niet veroordelende Vader die jouw begrijpt, al het oordeel kwam op Jezus, dat had Hij voor jou persoonlijk over. Ik bid je toe dat je Zijn vrede dagelijks mag ervaren en met je meedragen, bedankt voor jouw blog. Zegen!
Bijzonder boeiend onderwerp! Het Godsbeeld of ons Godsbeeld. Dit is ook iets wat mij enorm bezig houdt. Onze beleving is namelijk niet bepalend daar ben ik wel achter. Maar we kunnen niet zonder deze zintuigen.