Omgaan met angst en onzekerheid

Angst. Tja, iedereen ervaart wel eens angst toch? Dit is ook iets wat heel menselijk is. Mensen die last van een angststoornis hebben ervaren de hele dag angst. Denk je maar eens in hoe vermoeiend dat is. Ook ik ga iedere dag met angst de dag door. Ik word al angstig als ik op het winkelcentrum ben en het er druk is. Door mijn verleden spring ik meteen in een modus waarin ik heel alert ben. En die alertheid draagt ook de angst mee. Ik zou soms wel eens onbezorgd een dag willen leven. Mijn ervaring is dat angst het meest vermoeiende en ook het meest lastige is om mee om te leren gaan.

Vertrouwen en loslaten

Onlangs had ik met m’n behandelaar van Eleos een heel confronterend gesprek. Ik moet er helaas rekening ermee houden dat ik m’n hele leven weer een terugval in vorm van depressie kan krijgen. Dat maakt mij heel angstig. Mijn behandelaar zei me toen: ‘Blijf geloven in en vertrouwen op jezelf. En boven al op God.’ Dat vind ik erg lastig, ik kan niet goed loslaten omdat ik graag zelf altijd de controle wil blijven houden. Dat lukt niet altijd en dan moet je het overgeven. Wanneer ik merk dat ik last van mijn angsten heb, probeer ik het nu te accepteren en er niet over te blijven denken en weg te duwen. Beetje bij beetje lukt het me om het los te laten en de angst er te laten zijn in plaats van het weg te duwen.

Herkenning

Bij mijn werk in de zorg kom ik bij bewoners vaak ook een stukje angst tegen. Ik werk op een afdeling met dementerende mensen. Deze bewoners kunnen heel bang zijn voor hele kleine dingen; je ziet dan echt de angst en paniek in hun ogen. Soms kunnen we de angst even wegnemen door tegen ze te praten, maar vaak is het na 5 minuten weer terug: ze zijn weer vergeten wat je tegen ze hebt gezegd. Dat is best vermoeiend en lastig, maar ik doe het graag. Vooral omdat ik zelf weet hoe het is om zulke angst te hebben. Aan de ene kant is dit voor mij dus heel confronterend, aan de andere kant help ik met liefde en vertrouwen onze bewoners om rust te vinden.

Schrijven over je angst

Misschien heb je zelf ook wel last van heftige angsten. Daarom geef ik je graag een tip waar ik tot op de dag van vandaag nog wat aan heb. Als je merkt dat je last hebt van angst en het ook niet durft om er met iemand over te praten, juist dan zou ik zeggen: zoek hulp! Misschien lukt het je niet om te praten, maar schrijf je angsten dan op papier. Als het op papier staat kun je tegen jezelf zeggen: het is niet gek dat ik dit voel, iedereen heeft last van angsten. Je hoeft je niet minderwaardig te voelen door je angsten.

Probeer ook te praten over je angst. Doe dat met iemand waarbij jij je op je gemak voelt, bijvoorbeeld een vriend, vriendin, vader, moeder, opa, oma of wie dan ook. En als het je niet lukt om er over te praten, laat diegene dan lezen wat je op papier hebt gezet.

*Lisa heet in het echt anders.

 PS: Toen ik angstig was heb ik veel aan het lied ‘Er is altijd een weg’ van Volumia gehad. Ik deel het graag om je er mee te bemoedigen.