‘Niets is gek in de herstelgroep’

Wat betekent de herstelgroep voor jou?

‘Ik heb gemerkt dat je in de herstelgroep dingen kunt aanpakken die anders buiten de boot dreigen te vallen. Ik kan onderwerpen bespreken die ‘te simpel’ zijn om bij mijn behandelaar aan te kaarten en waarvoor in gesprekken met mijn begeleider niet altijd tijd is. Mijn persoonlijk hersteldoel ging over op tijd naar bed gaan. Een heel simpel iets, maar ik had er grote moeite mee en bleef vaak veel te lang op, waardoor ik de volgende ochtend er niet uit kon komen. Mijn begeleider is er niet altijd om me daarbij te helpen. Bovendien voelt het als zij zegt dat ik naar bed moet als een soort ‘moeten’, van bovenaf opgelegd. Als anderen uit de herstelgroep me er even op wijzen dat het tijd is om naar mijn kamer te gaan, dan komt dat veel speelser over en kan ik het beter hebben.’

Wat heeft meedoen in de herstelgroep jou opgeleverd?

‘Herkenning. Ik denk dat dat het allerbelangrijkste is. De herstelgroep heeft me geholpen me te realiseren dat anderen tegen dezelfde problemen aanlopen als ik. ‘Ben ik alleen zo gek’, vroeg ik mezelf vaak af. Maar nu weet ik, en zet dat met hoofdletters boven mijn verhaal: niets is gek. Dat is voor mij de grootste ontdekking. Iedereen begint voorzichtig te vertellen, maar uiteindelijk praten we allemaal en is alles bespreekbaar. Voor mij is de drempel lager geworden om over bepaalde zaken te praten, ook met de begeleiding bij Regenboogh. Eerder dacht ik: het slaat nergens op wat ik wil zeggen, ik ben lastig. Nu bespreek ik gemakkelijker wat me dwarszit.’

Wat bespreek je eigenlijk in een herstelgroep?

‘We gebruiken een werkboek met daarin thema’s, heel fijn om mee te werken. Er worden onderwerpen besproken waar iedereen iets over te zeggen heeft. Van sociale contacten tot goed voor jezelf zorgen. Omdat de thema’s voor iedereen zo herkenbaar zijn, komen er mooie discussies los en dat vind ik leuk. Ik heb zelf veel gehad aan de avond rondom het thema geloof en zingeving Ik vond het bijzonder dat we een gesprek hadden over geloof. Er was ruimte om te vertellen hoe je je geloof beleeft. Er was geen goed of fout en dat vond ik mooi. Opnieuw was er die herkenning bij elkaar, omdat iedereen er wel tegen aanloopt dat je relatie met God niet is zoals je zou willen als het niet goed met je gaat.’

Waar is de herstelgroep niet voor bedoeld?

‘Voor het praten over je problemen. Toen ik voor het eerst over de herstelgroep hoorde, was ik heel bang dat we ons verleden op tafel zouden moeten leggen. Dat wilde ik absoluut niet, zeker niet hier in een woonvorm. Je loopt elkaar hier voortdurend tegen het lijf en ik had mezelf dan echt geen houding weten te geven als ik door de gang zou lopen en iemand uit de herstelgroep zou zien. Ik zou mezelf voortdurend afvragen hoe anderen over me zouden denken. Maar gelukkig gaat het niet zo. De herstelgroep is juist heel praktisch en gaat over hoe er op dit moment verbetering kan plaatsvinden in je situatie.’

Wat maakt praten in een herstelgroep anders dan een gesprek met een begeleider of behandelaar?

‘De herstelgroepleiders zijn net als wij, ze zijn één van ons. Ze zijn anders dan de begeleiding, die ons helpen vanuit een studie en werkervaring. De herstelgroepleiders zijn ervaringsdeskundigen, zij hebben meegemaakt wat wij hebben meegemaakt. Daardoor voel ik een veel lagere drempel om over mezelf te delen. Ik heb in de herstelgroep ook geleerd op een goede manier over een onderwerp te praten. Vanuit gelijkwaardigheid, niet omdat de één het beter weet dan de ander. Zo werken de herstelgroepleiders ook: ongemerkt houden ze de leiding, maar ze doen net zo mee in de groep als wij.’

Wat betekent herstel voor jou?

‘Ik geloof niet dat ik volledig kan herstellen, in de zin dat ik op mezelf zou kunnen wonen zonder hulp. Maar dat is ook niet ik mijn doel. Ik geloof wel dat ik voortdurend beter uit een bepaalde situatie kan komen. Sommige moeilijkheden blijven bij me, door wat ik in mijn leven heb meegemaakt. Daarbij is het een kwestie dat ik met die moeilijkheden leer omgaan. Daarnaast zijn er wel punten waarin ik verder kan groeien. Dat vind ik het mooie aan de herstelgroep: je leert op een praktische manier voortdurend kleine stapjes zetten. Als iemand inbrengt dat ‘ie graag wil gaan wandelen, dan helpt het niet om te zeggen: vanaf nu ga jij vijf keer per week wandelen. Daar zitten nog zoveel stapjes tussen. Het begint bijvoorbeeld met hulp vragen en het concreet maken. Wie gaat er vanavond mee een half uur lopen? Het fijne daaraan is dat je met elkaar afspraken maakt en elkaar er dus aan kunt houden. Ook als het dan vanavond regent, dan ga je, omdat je dat zo hebt afgesproken.’

Heb jij je persoonlijk hersteldoel gehaald?

‘Ja en nee. Op dagen dat het goed met me gaat, is het makkelijker op tijd naar bed te gaan dan wanneer ik minder lekker in mijn vel zit. Maar eigenlijk vind ik het ook helemaal niet zo belangrijk of ik het doel heb behaald of niet. Ik heb vooruitgang geboekt. Ik ben me er meer bewust van geworden wat een goede dagstructuur met me doet: als ik op tijd naar bed ga, dan voel ik me de dag erna beter, omdat ik ook weer op tijd uit mijn bed kan komen. Het gaat steeds meer vanzelf dat ik op tijd naar bed ga, maar er blijven nog genoeg aandachtspunten over waar ik aan kan werken. Als er weer een nieuwe herstelgroep start in de woonvorm, dan kan het goed zijn dat ik dan ook weer meedoe. Het kostte me moeite om elke keer naar de herstelgroep te komen om elke keer naar de herstelgroep te komen, omdat ik niet lekker in mijn vel zat en mijn depressie de kop opstak. Maar ik merkte ook: ik mis iets als ik niet ga. Want buiten dat we veel praten over wat we lastig vinden, is het in de herstelgroep ook erg leuk en gezellig.’

* Om privacyredenen is de naam Bertha gefingeerd en wilde ze niet herkenbaar in beeld worden gebracht.