De Moodcamp zit er weer op en we kijken als “Moodcampers” terug op een intensieve maar goede tijd. Een deelnemer deed het woord Moodcamp denken aan een soort woonwagenkamp, Wie denkt dat een groep met deelnemers die allemaal te maken hebben met een depressie wel zwaarmoedig zal zijn, zal verbaasd staan over de humor die er is onderling maar ook naar de medewerkers.
De Bootcamp, bewegen met elkaar, is een ochtend ritueel wat iedere dag terug komt. In de ochtend kracht en uithoudingsvermogen en ’s middags spelvormen.Wie denkt dat je als medewerker dan kan toekijken hoe de groep zich in het zweet werkt, komt bedrogen uit. Alles wat je groep doet, doe je zelf ook en dat kan betekenen dat je zelf op de blaren moet zitten. Een collega, die zelf niet sport, had eens bij een andere collega gevraagd of hardlopen, 25x squat , 25x jumping jacks enz te doen was voor de groep. De andere collega vond van wel. Dus dat werd niet 1x maar allemaal 3x achter elkaar uit gevoerd. De volgende morgen had ik een groep die nog aan het bijkomen was van de vorige dag. Of ik het wat rustiger aan kon doen werd er gesmeekt. De grap was dat ik later die collega sprak, die ongetraind dit was gaan doen en zelf bijna de trap niet meer op of af kwam en zich kreunend op een stoel moest laten zakken! Ik heb haar echt heel hard uitgelachen, eigen schuld ….. De groep liep inmiddels al wat gewend, nog gewoon rond!
De laatste zaterdagmorgen waarbij we als afsluiting zouden gaan wandelen, stond ik om 7.30 klaar. Er was niemand. Alles was donker. Had ik me dan toch verslapen? Dat kan bij de groep ook gebeuren dacht ik, maar toch het bleef stil. Een rondje langs alle kamers. Alle kamers waren leeg. Alle bedden afgehaald. Waar was iedereen?! Ze gaan toch nooit op vrijdag weg? Ik keek nog eens goed op de klok. Ik had me toch niet verslapen? Dan maar naar mijn collega’s van de andere groepen en vragen of de deelnemers al de deur uit waren. Toen hoorde ik dat ze een grap met me uitgehaald hadden. Rond 8.00 uur zag ik allemaal grijnzende gezichten voor de ramen buiten. Ze hadden zo veel lol gehad. Er waren camera’s in de huiskamer en bij de slaapkamers geïnstalleerd. Daardoor konden ze zien hoe ik verbaasd om me heen had gekeken. Hoe ik alle kamers was afgelopen. En duidelijk niet begreep wat ik hiermee aan moest. Het gaf absoluut een lichter gevoel aan het afscheid wat iedereen toch ook wel weer moeilijk vond. Er is een hoop geleerd. Contracten gesloten met naasten die me thuis helpen bij de dingen die ik moeilijk vind. Maar het is thuis zo anders dan hier, gaat dat lukken?!
Volgende week is er weer de terugkomdag. We hopen dan met elkaar de successen te vieren. Wil je meer weten over de Moodcamp? Klik dan hier.
Laat een reactie achter
Wil je graag reageren op dit verhaal. Heb jij er iets aan gehad? Of wil je gewoon iets met ons delen? Laat dan een reactie achter.